W zasadzie utarło się myślenie, że choroby skóry to nic tak naprawdę groźnego dla naszego zdrowia. Trądzik i wysypka występują powszechnie i choć potrafią uprzykrzyć życie, to w aptekach pełno jest specyfików, które mogą załagodzić objawy i zamaskować zewnętrzne zeszpecenia. Niestety, nie zawsze jest to tak mało problematyczne. Do jednych z najbardziej dokuczliwych schorzeń należy łuszczyca.
Łuszczyca przebiega zwykle łagodnie w swojej podstawowej postaci, dotykając tylko zewnętrznych tkanek skóry. Gdy jednak przybiera formę na przykład łuszczycy stawowej, wiąże się z bólem i stanami zapalnymi stawów. Łuszczyca potrafi też powodować inne groźne choroby, jak chociażby chorobę Crohna, czyli zapalenie przewodu pokarmowego, czy różne powikłania metaboliczne: wysokie ciśnienie i poziom cukru we krwi, niekontrolowany wzrost tkanki tłuszczowej i zapalenie paznokci. Badany jest też wpływ łuszczycy na zdrowie psychiczne chorego.
Określono podstawowe czynnik wpływające na rozwój łuszczycy. Należą do nich między innymi: stres, zakażenia bakteriami paciorkowców, zaburzenia hormonalne (menopauza), niewłaściwa higiena, alkohol i palenie papierosów.
Rodzaje łuszczycy
W przypadku łuszczycy istnieją cztery podstawowe jej rodzaje. Łuszczyca plackowata to najczęstsza forma, charakteryzująca się stanem zapalnym i zmianami na skórze w postaci łuszczących się plam. Zmiany chorobowe pojawiają się najczęściej w tym wypadku na skórze głowy, łokci i kolan. Łuszczyca odwrócona ma formę gładkich zaczerwień występujących głównie w fałdach ciała (kolana, pachy i pachwiny). Odmiana krostkowa objawia się białymi pęcherzami, wypełnionymi ropą i otoczonymi białą skórą. Wykwity tego rodzaju najczęściej atakują niewielkie obszary ciała (często dłonie lub stopy). Wreszcie ostatni typ, łuszczyca drobnogrudkowa, po raz pierwszy występuje zazwyczaj w okresie dzieciństwa i dojrzewania, a pojawia się na skórze w postaci małych, czerwonawych wykwitów.
Jeżeli chodzi o diagnostykę łuszczycy, medycyna dysponuje testem z krwi, dającym odpowiedź na pytanie, czy posiadamy gen indukujący rozwój tego schorzenia. Zaobserwowano, iż antygen HLA-Cw6 często występuje u osób borykających się z tą chorobą. Badanie na jego obecność, daje lekarzowi większą możliwość postawienia trafnej diagnozy i rozpoczęcie odpowiedniej terapii.
Leczenie łuszczycy opiera się głównie na zabiegach miejscowych. Należy przede wszystkim zwalczyć występujące na skórze zmiany zapalne i doprowadzić do remisji objawów. W pierwszym etapie zaleca się preparaty złuszczające (mocznik, kwas salicylowy), mające na celu usunięcie łuski. Następnie warto sięgnąć po dermokosmetyki, ograniczające proliferację naskórka. Czasami zleca się także kurację kortykosterydami dostępnymi na receptę oraz pochodnymi witaminy D.
Jedną z najnowocześniejszych metod jest leczenie laserem ekscimerowym, polegające na emisji fal elektromagnetycznych, które pozwalają na penetrację w obrębie wody, stanowiącej większość objętości chorych tkanek. Obok fotochemioterapi stosuje się też ozonoterapię – czyli leczenie ozonem. Więcej o tych nowatorskich metodach można przeczytać na stronie wrosinski.pl.
Badania wskazują, że z łuszczycą w Polsce zmaga się ponad milion osób, w coraz młodszym wieku. Wiedza na temat tej choroby to klucz do szybkiej diagnozy i leczenia.
